دوشنبه بیست و دوم دی‌ماه
* جناب آقای مهندس الیشائی؛ چه خبر از دنیای نرم‌افزار:
– خبرها نه خیلی خوب و نه خیلی بد می‌باشند. ما در بخش نرم افزار شرکت‌ها، جوانان وعلاقمندان بسیاری زیادی داریم که در این حوزه با پتانسیل بالایی فعالیت می‌‌نمایند، به‌همین دلیل در سال‌های اخیر بخشی از نیروی کار متخصص ما جذب حوزه نرم افزار شده‌‌است و همچنان دانشگاه‌ها تحصیل کرده‌های بسیاری را وارد بازار کار می‌نماید. واقعیت این است که هر چقدر فعالان این حوزه بیشتر شود، می‌بایست فضای متناسب برای رشد فزاینده این دانش‌مداران ایجاد گردد. اما به علت اینکه بازار ما، بازار محدودی است و تنها به بازار داخلی اختصاص دارد، این امر باعث می‌شود بخشی از افرادی که در این زمینه تحصیل نموده‌اند از این بازار خارج شوند. در صورتیکه به علت در اختیار داشتن پتانسیل بالا می‌توان ادعا نمود که حداقل درِ بازار خاورمیانه می‌بایست به روی این تحصیل کرده‌ها و متخصصین نرم‌افزار باز باشد تا بتوانند از این طریق پا به عرصه جهانی بگذارند. اما متاسفانه به علت وجود تحریم‌های بسیار زیاد، در حال حاضر عملا امکان دستیابی به بازار جهانی را نداریم. محدودیت‌ها فیزیکی نمی‌باشند بلکه محدودیت‌ها از جنس فضای روانی هستند که خیلی از فراد حاضر به مراوده با ایرانی‌ها نمی‌باشند. این مشکل اصلی تحریم‌های موجود میباشد، البته با وجود فعالیت‌هایی که در حال انجام میباشد امید داریم کمتر و یا برداشته شوند. مساله دوم که در صنعت نرم‌افزار کشور حائز اهمیت میباشد بحث کپی رایت و یا حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزار است. در دو الی سه سال اخیر اقداماتی در این زمینه انجام شده است. در این خصوص لوایحی تهیه شده و به مجلس ارایه شده است ولی متاسفانه مصوبه نهایی مجلس و ابلاغ آن به دولت کماکان حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزار را نامشخص گذاشته است. لذا قطعا تا زمانیکه این مورد مشخص نشود فضای روانی کار و امنیت سر مایه بالا نمی‌باشد.
* جناب آقای مهندس الیشائی؛ ما چه میزان در داخل کشور می‌توانیم نیازهای نرم‌افزاری دنیای الکترونیک خود را در دولت الکترونیک حاضر برآورده نماییم؟ چه تعدادی تحصیل کرده در این زمینه آماده هستند و چه‌مقدار دانش ایشان در این زمینه استفاده می‌شود؟
– شما توجه کنید به نرم‌افزارهایی که در کشور ما موجود می‌باشند؛ در بخش نرم‌افزارهای اطلاعات سازمانی، ما در ایران پتانسیل بالایی داریم که این پتانسیل در حال فعالیت است و پاسخگوی بسیاری از نیازها می‌باشند. شما در این حوزه کمتر می‌بینید که نرم افزارهای خارجی وارد بازار شده‌اند. توانمندی تولید نرم افزارهایی مانند حسابداری، انبار، خرید، فروش… و عملیاتی مثل داروخانه‌ها در ایران وجود دارد.
* جناب آقای مهندس الیشائی؛ هم‌اکنون ما در حوزه فعالیت خود در صدا وسیما و رادیو از نرم افزارهای داخلی استفاده می‌نماییم…
– البته این حوزه هنوز جای پیشرفت و توسعه دارد. شما مثال خوبی زدید. در مورد موبایل تعداد زیادی اپلیکیشن یا اپ وجود دارد که متاسفانه اصلا ایرانی نیستند و در این زمینه حمایت لازم صورت نگرفته است. به نظر بنده دولت می‌بایست مراکز رشد را توسعه دهد و از شرکت‌های نوپا حمایت نماید. چنین شرکت‌هایی توانایی توسعه این اپلیکیشن‌های کوچک با کاربرد بالا و قیمت اندک که شامل فروش بالایی هستند را دارند. مثلا اگر به‌طور مثال به گوشی خود توجه نمایید، می‌بینید یک اپ یک دلار تا یک میلیون نسخه دانلود می‌شود. حالا حساب نمایید وقتی یک جوان بتواند چنین اپلیکیشنی بسازد، مسلماً شرکت‌های بزرگ و با‌سابقه نمی‌توانند به سرعت سراغ این تکنولوژی‌های نو بروند زیرا یک سابقه کارکردی دارند که نیروهای متخصصی را از قدیم تدارک دیده‌اند. در ایران پتانسیل این حوزه برای فعالیت جوانان وجود دارد اما استقبال خوبی در این خصوص صورت نگرفته است. به‌همین خاطر است که برای ما ایرانی‌ها مشاهده اپلیکیشن‌های کاملا ایرانی کمی قریب است، با این وجود روند آن شروع شده است که می‌بایست از سوی دولت حمایت شود.
* جناب آقای مهندس الیشائی؛ اگر بخواهیم از این وضعیت پنجاه پنجاه بیرون بیاییم و شاهد رشد قابل توجهی باشیم به‌جز دولت چه بازوان توانمند دیگری می‌تواندموثر واقع شود و کار را به‌دست گیرد؟
– ما قطعا دنبال سوپرمن نیستیم. منظور از حمایت دولت، حمایت مالی نمی‌باشد بلکه سیاست‌های دولت می‌تواند راه‌گشای این برنامه باشد. در ابتدا دولت می‌بایست یک برنامه مدون در رابطه با توسعه فناوری اطلاعات در تمامی دستگاه‌های خودش پیاده نماید تا ما شاهد یک دولت کاملا الکترونیک باشیم.
* جناب آقای مهندس الیشائی؛ آیا این موارد تا کنون مطرح شده است؟
– قطعاً دوستان می‌دانند ما از طریق سازمان نظام صنفی‌رایانه‌ای این موارد را مطرح می‌نماییم. این مورد باید در سیاست کلی نظام صورت گیرد تا گرایش هایمان به سمت استفاده از فناوری اطلاعات صورت پذیرد. لذا توسعه پایدار در مملکت ما از طریق توسعه فناوری صورت می‌گیرد که البته در تمام دنیا اینگونه است. نهایتا‌ً اگر این مورد امکان‌پذیر شود تمام امور مملکت به سمت انفورماتیزه شدن می‌رود و خود به خود توسعه مملکت محقق می‌گردد.
