صعود تیم کوهنوردی راهبران شماران سیستم به قله سبلان

صعود تیم کوهنوردی راهبران شماران سیستم به قله سبلان به مناسبت سی‌امین سالگرد تاسیس شماران

برنامه: صعود قله سبلان
ارتفاع:4811
زمان: 12 تیر 1393
درجه سختی: حرفه ای
مسیر: استان اردبیل – مشکین شهر-شاه بیل
منطقه جغرافیایی: جبهه شمال شرقی
سرپرست: آقای سعید خزایی
سبلان سومین قله مرتفع ایران، کوهی آتشفشانی که در استان اردبیل واقع شده است. این کوه در 25 کیلومتری جنوب شرقی مشکین شهر قرار گرفته است.
تیم کوهنوردی راهبران و شماران سیستم طبق برنامه ساعت 15:15 روز چهارشنبه 12 تیر ماه 1393 از فرودگاه مهرآباد به سمت اردبیل حرکت کرد و ساعت 16:30 در فرودگاه اردبیل هواپیما به زمین نشست.

گزارش برنامه:
ساعت 16:30 در فرودگاه اردبیل بودیم ساعت 17 با مینی‌بوس از مسیر مشکین شهر به سمت شاه بیل حرکت کردیم ساعت20:00 به شاه بیل رسیدیم هوا مه آلود بود و ساعت 20:45 به پناهگاه جبهه شمال شرقی رسیدیم هوا کاملا روشن، آرام و بسیار مطبوع بود. در پناهگاه 6 گروه دیگر برای صعود فردا صبح آماده می‌شدند.(تعداد 7 نفر از مشتریان و دوستان در مسیر پناهگاه به تیم ما ملحق شدند و جمعا 14 نفر برای روز پنجشنبه آماده صعود به قله شدیم)
بعد از اینکه کوله‌های یک روزه را برای صعود آماده کردیم همه افراد خانواده شماران و راهبران زیر آسمان پرستاره و در فضای باز جلو پناهگاه شام را صرف کردیم ساعت 22:30 آماده خواب شدیم زیرا ساعت 4 صبح باید بیدار می‌شدیم.

پنج شنبه صبح ساعت 5:30 به سمت قله حرکت کردیم برخی از اعضای تیم افرادی بودند که تا به حال قله‌های بالای 4000 متر صعود نکرده بودند گام‌هایشان را با گام‌های جلودار هماهنگ کردند و شروع به پیمودن مسیر کردیم. ابتدا مسیر را مه گرفته بودساعت 8 بود که تیغ آفتاب آسمان مه گرفته را شکافت و از پایین عظمت قله سبلان نمایان شد. از ارتفاع 4000 متر به بالا همنوردان تازه کار ارتفاع زده شدند ولی جای نگرانی نبود ،اعتمادی که به جلو دار بود عزم آنها را برای فتح قله جزم می‌کرد. در مسیر به یخچال هایی از برف و یخ برخورد کردیم و هوشمندانه با تغییر مارپیچی مسیر امن‌تری را طی نمودیم.
در مسیر،گروهی که نیم ساعت زودتر از ما حرکت کرده بودند را پشت سر گذاشتیم و تیم ما دومین گروه صعود کننده به قله بود.( تیم قبلی خیلی زودتر حرکت کرده بودند) از ارتفاع 4000متر از پوشش گیاهی خبری نبود و از اکسیژن هوا کاسته شده بود از این رو باعث سردرد و حالت تهوع بعضی از اعضاء شده بود با این حال گروه با انگیزه به مسیر ادامه می‌داد.گروه با شعف بسیاری در مسیر قله حرکت می‌کردند در طول مسیر فقط دو استراحت 5 دقیقه‌ای داشتیم ساعت 10:45 بود که به قله رسیدیم همه اعضای تیم دست‌های یکدیگر را در هم حلقه کرده و مانند زنجیری ناگسستنی سرود ملی ایران را باهم خواندیم دیدن دریاچه زیبا و یخ زده سبلان شور و شعف بی‌نظیری را به اعضاء داده بود.

پس از استراحت سه ربع ساعت از قله به سمت پناهگاه حرکت کردیم. هوای سبلان کم‌کم گرفت و آسمان چادر سفید ابری خود را بر سر سپید سبلان پهن کرد و مه غلیظی منطقه را در بر گرفت همین‌طور که ارتفاع کم میشد فرود راحت‌تر صورت می‌گرفت مه غلیظ شده بود و مسیر مشخص نبود ولی همچنان به مسیر خود ادامه دادیم تا اینکه به گروهی برخورد کردیم که مسیر خود را در مه گم کرده بودند بعد از 15 دقیقه بحث ما به مسیر خود ادامه دادیم و در نهایت گروه دیگر پشت‌سر‌ ما و همراه با ما حرکت کردند مه غلیظ سبب شده بود خبری از گنبدهای پناهگاه نباشد ولی نعره های لندرورهایی که کوهنوردان را جابه جا می‌کردند رعشه‌ای بر هوای مه آلود پناهگاه می‌انداخت لبخندی دلنشین بر روی صورت همه اعضای گروه نشست هیچ چیز شیرین‌تر از دست یافتن به هدف نیست. همه اعضای گروه شاد به یکدیگر تبریک می‌گفتند اعضاء تیم ساعت 15:30 به پناهگاه رسیده و کوله پشتی‌های خود را از شانه های ایستاده خود بر زمین گذاشتند حس عجیبی بود همنوردان سر از پا نمی‌شناختند دوستانی که برای اولین بار قله بالای 4000 متر را صعود کرده بودند باور نمی‌کردندد که چگونه این مسیر را طی کردند.
این صعود نشانی از همبستگی و همراهی و همدلی خانواده شماران می‌باشد که تیم را به هدف و مقصد میرساند هرچقدر هم که مسیر سخت و طاقت فرسا باشد.